Zbożowe kultury – produkt, co wykorzystuje się w produkcji chleba, piekarniczych wyrobów i grysików. Poza tym, na ich podstawie czynią skoncentrowane i brutalne karmy, które wykorzystują się w hodowli. Nic dziwnego, że znaczną część rolniczych terenów użytkowych odprowadzają właśnie pod posiew zbożowych kultur. Czym więcej urodzaju, czym więcej pastewnych, spożywczych i technicznych potrzeb zdolne pokryć państwo. Żeby obronić się od niskiej wydajności, która zdarza się pod warunkiem klimatycznych niesprzyjających, fermerzy zasiewają istniejące rolnicze place różnymi rodzajami ziarna.
Rodzaje zbożowych kultur
Pod zbożowymi kulturami rozumieją rośliny, które człowiek obrabia dla otrzymania ziarna. Według naukowych badań to zaczęły czynić jeszcze w głębokich dawnych czasach. Na przykład, jeśli ryż zaczęły hodować w III tysiącleciu przed n.e., pszenicę – jeszcze w VII tysiącleciu przed n.e. Już wtedy ziarna były znane swoją pożywnością. Teraz uczeni wyjaśnili, że w nich mieszczą się wiewiórki, węglowodany, witaminy, prowitamina i fermenty.
Wydzielają kilka rodzajów zbożowych kultur:
- płatki – grupa, do której wchodzą zbożowe gatunki roślin (pszenica, owies, jęczmień, żyto, kukurydza, ryż, proso, rzepak);
- bobowe (groch, fasola, soja);
- gryczane (gryka).
W odróżnieniu od jarzyn i owoców, dla hodowli zbożowych kultur nie należy stwarzać cieplarniane warunki. To upraszcza proces kierowania plewimy, oszczędza materialne, pracujące i tymczasowe zasoby.
Ozima pszenica
Ozima pszenica – zbożowa kultura, która różni się odżywczą wartością ziaren i wydajnością. Poza tym ona dobrze przenosi sezonowe obniżenie temperatury, co wyróżnia jej od jarej pszenicy. Mimo to, że ta jednoroczna roślina, właśnie jego gąszczowi wszystkiego wysadzają fermerzy
Z reguły, ozimą pszenicę zaczynają zasiewać w ostatnich dniach lata czy na początku jesieni. W listopadzie ona już ząbkuje, których wegetacja trwa z zimy przed pierwsze tygodnie wiosny. W porównaniu z jarą kulturą urodzaj tu zbierają o wiele przedtem.
Co roku wprowadzają się i doskonalą się nowe technologie selekcji ozimej pszenicy. To pozwoliło wydzielić kilka gatunków, które rozprzestrzeniły się po światowych fermerskich gospodarstwach. Wśród ich:
- ”Faworyta”. Gatunek różni się miękkością i odpornością na mrozy, lecz niską odpornością na suszę. Z 1 hektar pola można zebrać 96-107 centnar ziarna.
- ”Antonówka”. Innością tego gatunku jest wysoka szybkość dojrzewania. Wegetacyjny okres u jego trwa maksimum 285 dni. Przy czym on daje dobry urodzaj przy dowolnych warunków, bez względu na poziom wilgotności i temperatury.
- ”Shestopalovka”. Ten gatunek różni się nie wymyślnością, odpornością na niską wilgotność, mróz, infekcje, wylegająca i przejrzewania. Z 1 hektar pola fermerzy zbierają do 8,5 centnar ziarna.
To, ile końcowego produktu pozostanie w wyniku nie zależy od wydajności. Po zbiorze ziarna poddają się oczyszczeniu. Fermerzy obrabiają ich na współczesnym sprzęcie, który pomaga obniżyć objętość odpadów.
Jęczmień
Jęczmień – roślina, która bywa jednoroczną, dwuletnią i wieloletnią. W warunkach naszego kraju fermerzy obrabiają jak jarą, tak i ozimą kulturę. Jednak przewaga oddaje się ozimemu jęczmieniowi. Z reguły, on dojrzewa szybciej, co pozwala przedtem zebrać urodzaj i wykorzystać oczyszczone pola dla wylądowania innej kultury. Więc fermerzy zbierają urodzaj dwukrotnie do roku. Żeby otrzymać jeszcze więcej końcowego produktu, nie zwiększając produkcyjne koszty, oni wykorzystują na polach technikę, która przeprowadza po zbiorach obróbkę ziaren.
Jęczmień – zbożowa kultura, która źle przenosi niskie temperatury. Gwałtowne przymrozki mogą stać się przyczyną pełnego zniszczenia urodzaju. Natomiast jęczmień różni się odpornością na niską wilgotność i gorąco, toż jego zazwyczaj obrabiają w południowych regionach. Przy czym wykorzystują następne gatunki:
- ”Vakula”. Pod warunkiem hojnego polewania gatunek pozwala otrzymywać do 90 centnar ziarna z 1 hektar rolniczego placu.
- ”Wicehrabia”. Pastewny jęczmień, co wykorzystuje się w produkcji mieszanek paszowych i pastewnych mieszanek dla hodowli, a także w browarnictwie (pod warunkiem odpowiedniego odejścia). Z 1 hektar pola fermerzy otrzymują do 70 centnar ziarna.
- ”Priazovsky”. Jary jęczmień, który dobrze przenosi niską wilgotność, a także szkodników, karlią rdzę i mączystą rosę. Z 1 hektar ziemi fermerskie gospodarstwa otrzymują maksimum 63 centnar jakościowego ziarna
Żeby domagać się wysokiej wydajności obrabianej zbożowej kultury, w trakcie wylądowania nie należy przeprowadzać zgęstniała.
Owies
Owies – zbożowa kultura, co różni się odpornością na działanie negatywnych czynników. Jego ziarna są obdarzone wysoką odżywczą wartością i bogatym witaminowo-mineralnym składem. Uznane przez najbardziej popularne gatunki:
- ”Leworęczna”. Gatunek różni się odpornością na niską wilgotność i temperaturę, a także do choroby, wywoływany grzybkiem głownia.
- ”Bojownik”. Najbardziej cenny gatunek owsa, który dobrze przenosi suszę i wyleganie. Jego siać przeważnie w suchych rejonach, a w końcu wegetacji otrzymują prawie 31 centnar z 1 hektar pola. Żeby zwiększyć urodzaj i obronić jego od infekcji, trzeba urodzajny grunt, dobrą agrotechnikę i we właściwym czasie obróbkę.
- ”Komes”. Ten gatunek owsa można hodować praktycznie na dowolnym gruncie. Dla wysokiej wydajności trzeba obróbkę substratu mineralnymi nawozami.
Dla otrzymania dobrego urodzaju owsa fermerskie gospodarstwa aktywnie walczą z burzanami, niszczą szkodników i przeprowadzają inne przedsięwzięcia. Jeśli przy czym oni wysadzają nasienie wąski rząd czy krzyżowym sposobem, to pomaga zwiększyć normę wylądowania prawie na 15 %.
